Overleven in Ghana

Wat een week. Maar ik heb hem overleeft en zit een paar kilootjes lichter achter de computer. Zondag ochtend vertrokken we al vroeg uit cape coast terug naar Kumasi. Tenminste.... dat was de bedoeling. We zaten rond 9 uur in een grote bus die ons naar Kumasi zou brengen, maar denk maar nie dat hij vertrok. Eerst maar eens vragen. Net als de kleine busjes vertrekt de grote bus pas als hij helemaal vol is. Dat betekend dus dat er nog 58 anderee mensen naar Kumasi moeten willen voor de bus vertrekt. Dat duurde tot ongeveer 11 uur. En het was warm en we zaten niet lekker en we waren moe en wilden naar huis. Daarnaast was de trug reis een stuk slechter dan de heenreis. het duurde veel langer en we hadden geen tussenstops, dus heeel lang achter elkaar zitten op prutstoeltjes. pffff. Maar uiteindelijk waren we in de loop van de middag in Kumasi en hadden we binnen niet al te lange tijd een busje naar onze school. De familie was helemaal van slag toen we terug kwamen. "Waarom hebben jullie niet gebeld, we waren zo ongerust!!". Tja, sorry...... :S Maargoed. Na het avond eten meteen maar naar bed gegaan, want ik was moe!!!!
De volgende ochtend voelde ik me zwaar beroerd.... dat duurde tot Gisteren. Maar het fenomeen niet lekker zijn en ziek zijn betekend voor ghanezen schijn baar iets anders dan in nederland. "I'll pray for you" (dankjewel) 5 minuten later "do you feel better yet?" (NEEE natuurlijk niet, dat gaat niet zo snel!)
Of als je zegt dat je geen eten hoeft komen ze toch met een hele pan met eten aanzetten en daarna zijn ze beledigd dat je er niets van eet. hmz..... ik dach toch dat ik had gemeld dat ik misselijk was? Maargoed. Ze waren allemaal erg bezorgd om me en hebben geprobeerd goed voor me te zorgen met als gevolg dat ik gisteren voor het eerst weer een avondmaaltijd naar binnen heb gewekt. weliswaar een kleine, maar toch.
Het vervelende was alleen van het ziekzijn dat we afgelopen week allemaal activiteiten hadden gepland mbt het verven van de nieuwe school. We zouden verf gaan inkopen, schilderen, schoolartikelen kopen.... daar kon ik dus allemaal niet aan mee doen. Maar goed nieuws voor mensen die in december een huis hebben om te verbouwen.... Ik kan verven hoor!!! en er is bewijs van! Helaas heb ik dus niet zoveel kunnen doen als ik wilde, waardoor taylor in haar eentje bijna de hele school heeft geverfd. Het is heel mooi geworden. Lichtpaars met donkerpaars, en morgen is de bedeling dat de school gaat starten.
Toen het verven klaar was had Amelia een mededeling, ze had een naam gevolgen voor de school: The Willy-Taylor Academy! Moet niet gekker worden, een school in Ghana met MIJN naam!!! Ze wilde de school naar ons vernoemen omdat wij de eerste vriwilligers zijn die gaan lesgeven op de school miv morgen en daarnaast hebben we ook een bijdrage geleverd aan de school, klein, maar voor haar was het schijnbaar voldoende om de school naar ons te vernoemen.
Komende week dus les geven om het Willy-Taylor Academy en hopelijk volgend weekend weer een weekendje weg. Ik ben er helemaal klaar voor na een week als deze, laat de activiteiten maar weer beginnen :D