Sneeuw

Lieve allemaal,

het is toch alweer een flinke tijd geleden dat ik een verslagje heb geschreven, dus het wordt er weer tijd voor. Dus ga lekker zitten, misschien even een kopje thee/ koffie en een koekje erbij….

Waar zal ik eens beginnen. Ik ben inmiddels dus al 5 weken in Skopje en ook al bijna 5 weken aan het werk bij Unicef. Ik moet eerlijk toegeven, tot nog toe was het vooral veel computer werk en wachten tot er wat ging gebeuren. Ik heb mijn onderzoeks ideeen een klein beetje om moeten gooien en ben dus ook de eerste twee weken druk geweest met het herschrijven van mijn onderzoeksopzet. De eerste week van Februari ben ik samen met mijn begeleider Emilija op schoolbezoek geweest. Eerst in Struga, dat is ongeveer 3 uur rijden hier vandaan en we vertrokken dan ook al vroeg. De bedoeling was dat we op de scholen tijdens de multiculturele activiteiten zouden inzitten en kijken hoe het ging. Dat is leuk….. We hebben bij drie groepen gekeken waar kinderen van ongeveer een jaar of 9-10 met elkaar Baklava of Sarma creeeren. Dat zijn voedsel specialiteiten van de verschillende ethnische groepen en het lijkt enorm op elkaar. Dat wordt dan in elkaar geknutseld van papier en dan gaan ze met elkaar bespreken wat het is en wanneer je het eet. De bedoeling is dat de kinderen leren/ concluderen dat beide groepen het eten en dat dat dus een overeenkomst is tussen beide groepen. Dat was erg leuk en interessant, het was alleen nog leuker geweest als ik het ook daadwerkelijk had kunnen begrijpen… het ging natuurlijk volledig in het Macedonisch, Albanees of Turks. Maar het is toch verrassend hoeveel je meekrijgt van wat er gaande is zonder dat je het daadwerkelijk verstaat. De weg naar Struga toe en terug is prachtig. We moeten door een bergachtig gebied, dus je krijgt mooie uitzichten mee en in de bergen ligt ook sneeuw (wat toen nog “exciting” was ;)). De dag erna gaan we naar Kumanovo. Dit ligt een stuk dichterbij en is een uurtje rijden. Hier wonen we een werkgroep bij met kinderen rond de 14 jaar. Dat is nog moeilijker te volgen, omdat hier minder geknutseld en meer gepraat wordt. En dan is het toch wel jammer dat je niet kan afluisteren waar de kinderen het bijvoorbeeld met elkaar over hebben. Maar soms was het dan ook wel weer duidelijk dat het normaal tiener gepraat was over jongens en over meidenruzies. Grappig. Na het bezoek aan de school gaan we verder naar het Jeugdcentrum Multi Kulti waar ik de rest van mijn onderzoek ga uitvoeren. Deze bezoekjes geven een goed overzicht over het programma en maken ook een hele berg meer duidelijk. De bedoeling was om meer school bezoeken af te leggen, maar toen begon het zachtjes te sneeuwen… en dat kennen ze hier toch niet zo heel goed.
Het schijnt al jaren geleden geweest te zijn dat er ZOOOOO veel sneeuw lag en ze zijn dan ook een beetje in de war. Maar de auto’s rijden gewoon stug door en iedereen doet gewoon zijn ding, ook al gaat dat allemaal niet zo snel. En ze hebben hier een heel bijzonder veegsysteem: 100.000 poppetjes met oranje vestjes en een sneeuwschuiver. Het grote plein in Skopje is het pronkstuk van de stad en moet dan ook helemaal sneeuwvrij worden gemaakt. Op dag 1 gaan ze daar nog ijverig voor aan de slag. Dag 2 ook nog wel, maar dan wordt de moed opgegeven en worden er alleen maar paadjes geschept. Heel grappig om te zien. Maar door het overmatig stroomgebruik omdat het zo koud is, is het elektriciteitsnet vaak van slag en valt af en toe de stroom uit. Fijn, … maar onze kachels zijn elektrisch….. brrrrrrrr!! Inmiddels is het alweer een stuk warmer geworden en kan ik de handschoenen en de muts achterwege laten. De sneeuw is flink aan het smelten en de zon doet goed zijn best. Komend weekend schijnt het zelfs 12 graden te worden!!
Verder heb ik helaas nog niet veel van de omgeving kunnen zien. De sneeuw en de kou gooien roet in het eten, dus ik stel de uitjes maar uit tot de lente. Mijn verjaardag heb ik hier groots gevierd… nouja, groots, ik ben uitgebreid uit eten geweest. Dat kan hier gewoon, een 3 gangen menu en dan nog maar 12 euro kwijt zijn . Een hele berg verjaardagsmails, berichtjes op facebook, Sandro en Moeko uit Amerika aan de lijn gehad via Skype en inmiddels druppelen de echte verjaardagskaarten ook binnen in het hostel. Zo voelde ik me toch een beetje echt jarig! Zo af en toe hebben we in het hostel een filmavond, meestal als Mike er is. Mike is de jongste van het stel dat in het hostel werkt en ook meteen de gezelligste en altijd overenthousiast. Ik mag meestal de film uitkiezen, maar de keuze is gelimiteerd en soms komt het er ook op neer dat de film het niet doet en we een andere film kijken. Meestal gaat dat gepaard met een glaasje (of twee) overheerlijke Macedonische wijn. Als er dan een enorm slechte film vertoond wordt, dan verzacht dat tenminste een beetje ;)
Komend weekend ga ik dan toch echt beginnen met onderzoek doen. Het duurde even, maar zaterdag en zondag zijn de activiteiten in het jeugd centrum en daarom kan ik ook alleen in het weekend mijn gegevens verzamelen. Ik ben er wel een beetje zenuwachtig voor hoor! Interviews afnemen met een hele groep mensen… ben benieuwd hoe dat gaat. En of het wat gaat opleveren.
Vorige week was een beetje een zwaaaare week. Soms heb je dat als je lang in het buitenland bent en bij mij is dat toch vaak de 4e week. En waar erger ik me dan zoal aan?
Mensen gaan niet voor je aan de kant op straat, als je staat te wachten voor het stoplicht komen ze bovenop je staan, als je netjes in de rij staat te wachten gaan ze voor je staan, en sommige mensen begrijpen je dus echt niet als je Engels tegen ze praat. En dan doet de elektriciteit het niet, heb je dus ook geen kachel, en geen heet water… Ik moet dan wel weer toegeven dat ik de mensen bewonder om hun doorzettingsvermogen. Als de dvd speler het niet doet een uur lang alle functiecombinaties uitproberen om hem toch aan de praat te krijgen, als de stroom op alle behalve 1 stopcontact uitvalt met zoveel mogelijk verlengsnoeren alles toch draaiende houden, oploskoffie presenteren alsof het “de beste koffie” is die je kunt krijgen… Vraag het over een week nog eens en ik zie overal de charme van in ;)
Ik ga dus maar gewoon weer door, het gaat verder uitstekend, de lente is onderweg, het onderzoek gaat van start, ik heb 48 e-books om te lezen…

Ik ga jullie de hartelijke groetjes wensen! Ik vond het superleuk om zoveel reacties te zien op mijn vorige verhaal! Ook van mensen waarvan ik niet eens wist dat die mijn site volgden

Liefs!